oa De arbeidsmarktpositie van mensen met een arbeidshandicap

De samenleving wordt steeds complexer, en aan het verrichten van arbeid worden steeds hogere eisen gesteld. Dit heeft als gevolg dat een steeds groter wordende groep mensen niet meer in staat is om te participeren in reguliere arbeid. Dit lijkt in tegenspraak met de bedoelingen van recente wetgeving, zoals de Participatiewet. Deze wet heeft namelijk als uitgangspunt dat iedereen die over enig arbeidsvermogen beschikt, regulier dient te werken. Dit leidt ertoe dat werknemers in de Sociale Werkvoorziening met een (geschat) arbeidsvermogen van meer dan 30% regulier geplaatst moeten worden. Het leidt er ook toe dat de beoordelingscriteria om voor een volledige Wajong-uitkering in aanmerking te komen aanmerkelijk aangescherpt worden. Het gevolg is dat deze groep met (beperkte) arbeidsmogelijkheden zich op de reguliere arbeidsmarkt moet begeven.Om voor de doelgroep van mensen die niet zelfstandig in staat zijn om het minimuminkomen te verdienen, de kansen op de reguliere arbeidsmarkt te vergroten, hebben werkgevers en overheid afgesproken dat zij in de komende tien jaar 125.000 extra banen (100.000 door het reguliere bedrijfsleven en 25.000 door de rijksoverheid) zullen creëren. Als werkgevers en overheid er niet in slagen om dit aantal te realiseren, zal de Quotumwet in werking treden. De vraag of deze maatregelen effectief zullen zijn, wordt bepaald door de vraag wat de reële kansen op de arbeidsmarkt zijn voor mensen die nu aangewezen zijn op een beschermde werkplek (Sociale Werkvoorziening) of met een uitkering thuis zitten.