oa De toekomst is aan ons

De coronacrisis legt een aantal maatschappelijke problemen onder het vergrootglas. Deze problemen zijn niet nieuw, maar bestonden voor maart van dit jaar ook al. Neem de onzekere contracten op de arbeidsmarkt. Waar het flexwerk in Nederland de afgelopen jaren als een soort Icarus tot aan de zon vloog, lijkt de bijenwas nu langzaam te smelten. Het rapport van de commissie-Borstlap deed dat proces nog iets versnellen. In de wandelgangen van de Haagse kaasstolp werd gefluisterd: dat flexwerk, daar moeten we in de komende kabinetsformatie wat mee. Ondertussen valt de coronacrisis ons rauw op het dak. Natuurlijk, in de eerste plaats voor iedereen die zelf direct met het virus te maken heeft. Maar de economische gevolgen van de crisis zijn evenzeer levensecht. Flexwerkers, veelal jonge mensen, blijken opnieuw het stootkussen van de economie. Ze werden als eerste ontslagen en zijn oververtegenwoordigd in sectoren waar de harde klappen vallen. Denk maar aan de horeca of de evenementenbranche. Inmiddels bedraagt de jeugdwerkloosheid 11%, wat ruim tweemaal zo hoog is als de werkloosheid in de gehele beroepsbevolking. Als we een sterke, veerkrachtige jonge generatie willen, is investeren in zekerheid en perspectief hard nodig. Niet alleen op de korte termijn, maar ook structureel.