Als ik eet verplaatst de wereld zich door mij

Dit essay is een sterk ingekorte en bewerkte versie van het tweede hoofdstuk (“Being”) uit Eating in Theory (2021). Weggelaten zijn uitweidingen over de grenzen van het metabole lichaam, en het veldwerk uit klinische situaties waarin die grenzen op het spel staan. Hier ontbreken ook de vele voetnoten die in het origineel te vinden zijn, evenals de ‘zijlijn-tekst’, die kort een boek presenteert, te weten The meaning of whitemen: Race and modernity in the Orokaiva cultural world van Ira Bashkow. Dit boek gaat over de Orokaiva, een volk in Papua New Guinea, waar mensen worden onderscheiden op grond van wat ze eten. Witmensen eten licht voedsel, zoals rijst en vis uit blik, dat zo licht is dat ze het kunnen importeren van verre oorden, en waar verder geen verplichtingen aan vast zitten. Orokaiva eten zwaar voedsel, knolgewassen en varkens, uit hun tuinen. Dat voedsel krijgen ze van anderen, en het verplicht hen om, op hun beurt, die anderen te eten te geven. Witmensen kopen voedsel voor geld, wat schandalig is, want het maakt dat wie geen geld heeft niet kan eten. Orokaiva delen hun voedsel, omdat iedereen mag leven. Het boek maakt goed duidelijk dat ‘de mens’ niet universeel is en dat ook ‘eten’ op heel verschillende manieren gedaan en gethematiseerd kan worden.