oa Gevraagd: problemen

Ooit is er een heel mooi boek verschenen over de probleemstelling (Vercruijsse, 1961). Het uitgangspunt is dat de probleemstelling een redenering is waarom in het onderhavige onderzoek deze specifieke vragen worden gesteld. De formulering van de vragen is het product van een bewust keuzeproces. De redenering gaat globaal volgens de lijn: wat is het probleem, waarom is het een probleem, wat is al bekend, wat zou ik kunnen onderzoeken, hoe pak ik het globaal aan? Dat zijn allemaal informatieve ingangen (er moest heel wat gelezen worden in die tijd) om relevante invalshoeken (persoonlijke, praktische, maatschappelijke, theoretische, empirische, methodische) in het uitwerkingsproces te kunnen betrekken. Niet dat dit onproblematisch is, want er zijn veel relevante ingangen, die niet allemaal meegenomen kunnen worden, sommige worden vergeten en sommige blijven impliciet en spelen wel een rol, en je kunt niet alles en dus moeten er keuzes worden gemaakt. Dat neemt niet weg dat de redenering leidt tot bewuste keuzes en afbakening van waar je het in het onderzoek over hebt. De onderzoeksvragen krijgen daardoor een specifieke formulering, maar de betekenis daarvan ligt niet in de woorden op zich, want moet begrepen worden in de context van de betreffende redenering en afbakening.