oa Het hervormingsmoeras van de verzorgingsstaat. Veranderingen in de organisatie van de sociale zekerheid

De opbouw van de Nederlandse verzorgingsstaat begint in 1901 met de totstandkoming van de Ongevallenwet en bereikt haar voltooiing in 1976 met de aanvaarding van de Algemene Arbeidsongeschiktheidswet. Kort daarop komt de kentering, vooral ingegeven door de toenemende zorg om beheersbaarheid en financiële houdbaarheid. In 1980 is ruim 26% van de beroepsbevolking afhankelijk van een uitkering, wat neerkomt op 8% van het bruto binnenlands product. Vandaar het volumebeleid en de stelselherziening(en): de wijziging van de socialezekerheidsregelingen op een groot aantal punten. Daarnaast heeft vooral in de jaren ’90 een groot aantal reorganisaties van de uitvoeringsorganisatie plaatsgevonden. In hun eind 2009 verschenen boek nemen Van Gestel, De Beer en Van der Meer de lezer mee in hun beschrijving van deze hervormingsroute, die loopt van 1980 tot 2008.In de jaren ’80 valt het met de reorganisaties nog mee. Hooguit wordt het beheer van de Arbeidsvoorziening getripartiseerd, in later jaren weer geprivatiseerd en uiteindelijk toch weer gecollectiviseerd. Maar in de jaren ’90 barst het hervormingsgeweld pas goed los. Wat het beheer van de sociale zekerheid betreft wordt geen steen op de andere gelaten. Zoals de auteurs herhaaldelijk opmerken: veranderingen in de uitvoeringsorganisatie zijn een constante geworden. OSV, Ctsv, Tica, Lisv, UWV, CWI, SUWI volgen elkaar in een duizelingwekkend tempo op. En ook hier geldt dat nu eens gekozen wordt voor een tripartite, dan weer voor een bipartite, of een private, of toch maar weer voor een publieke bestuursvorm. En, zoals de auteurs vaststellen: ‘Het staat nog te bezien of met de fusie van UWV en CWI aan die schier onafgebroken reeks reorganisaties een einde is gekomen’ (p. 12). Recente berichtgeving onderstreept nog eens de juistheid van deze voorspelling.