oa Flex en zeker opnieuw uitgevonden

Nadat de vakbonden de oorlog tegen flex echt begonnen waren en minister Asscher dat min of meer omarmde, moest er een polderakkoord gesmeed worden met als hart een nieuwe balans tussen flex en zeker. Ik hield mijn hart vast. Veel mensen praten namelijk over flex zonder het plaatje echt te kennen, ook beleidsmakers, journalisten, politici en vakbonden. Goede en slechte vormen worden op één hoop gegooid. Maar flex heeft ons veel gebracht. Het heeft er mede voor gezorgd dat we een economie hebben die behoorlijk weerbaar is en kan meeademen met de conjunctuur. Flex geeft een opstap aan velen die anders nauwelijks aan het werk komen en zorgt bovendien voor veel doorstroom naar een volgende baan. Veel landen zijn om deze redenen jaloers op ons model. Zoals aan alles zitten er helaas ook schaduwkanten aan flex. De snelle jongens zien hun kansen en komen met vormen die we niet moeten willen. Uitbuiting van zwakkeren vindt plaats en marginale bedrijven zoeken de grenzen van het toelaatbare op, of gaan er overheen.Weliswaar zijn deze verschijnselen procentueel slechts een klein deel van de flex, maar ze krijgen – terecht – veel publiciteit. Deze verkeerde vormen van flex roepen de agressie op van vakbonden en politici. En het ergste: de zwakkeren op de arbeidsmarkt lijden eronder.