oa Wankele evenwichten in de overlegeconomie: oorzaken en ontwikkelingsrichtingen

Praten tot je erbij neervalt. Dat is volgens sommigen de essentie van het poldermodel. Des te beter wanneer dat praten ook nog uitmondt in een compromis. Is er een beter bewijs voor de vitaliteit van het poldermodel denkbaar dan het pensioenakkoord 2019? Na negen jaar overleg is er eindelijk overeenstemming bereikt tussen de sociale partners en overheid over zowel de AOW als de toekomst van ons pensioenstelsel. Kan het overlegmodel inderdaad effectief antwoord geven op de voorliggende uitdagingen? We praten misschien lang, maar de hamvraag is uiteindelijk of gezamenlijke oplossingen zich gemakkelijk laten vertalen in effectief sociaaleconomisch beleid. Of is het model sleets geworden en ligt de vraag voor of het zich nog kan vernieuwen? In deze epiloog trekken we enkele lijnen vanuit het verleden naar de toekomst.