oa De queeste van de menswetenschappen

De academisering van het hoger kunstonderwijs leidde het afgelopen decennium tot stevige discussies over hoe onderzoek in de kunsten eruit moest zien. Niet zelden waren het de universiteiten die de richting aanwezen. Met dit essay houden de auteurs een pleidooi voor de autonomie van de kunstenaar in de ontwikkeling van zijn of haar onderzoeksvragen en methodes, en bij uitbreiding de autonomie van de wetenschapper. De humane wetenschappen staan immers onder druk van de kwantitatieve evaluatiemodellen van de exacte wetenschappen. Kunnen wetenschappers inspiratie halen uit de recente ontwikkelingen binnen het onderzoek in de kunsten en zo de tendens om onderzoek te legitimeren met harde cijfers keren?