FORUM+ - Volume 28, Issue 1, 2021

De tekst ‘The (Bureau)Creative Age’ is onderdeel van het doctoraatsonderzoek van beeldend kunstenaar Sarah Hendrickx. Het is een voorbereidende tekst op de documentairefilm die de fictionaliteit van het onderzoekscentrum meandmywork weergeeft binnen een verdraaiing van tijd en ruimte. Het onderzoek vormt een parafictie over de identiteit van creativiteit, die onze toekomstige wereld in verbinding brengt met hoe deze op dit moment geleefd wordt. Of het onderzoekscentrum en zijn verhaal als waarheid beschouwd worden, is daarbij niet zo belangrijk. Wel het creëren van inzicht in hoeverre we de condities waarin creativiteit gebruikt wordt reeds geaccepteerd hebben, en om ons te realiseren hoe dit onze manier van denken en werken kan beïnvloeden.

In dit essay verkent Louis Volont de politieke slagkracht van de ‘gemeenschappelijke ruimte’ via het werk van het architectuurcollectief Raumlabor, dat opereert vanuit Berlijn. Volont zoomt in op twee projecten van Raumlabor, ‘JuniPark’ en ‘Floating University’, om zicht te krijgen op de ambigue verhouding tussen artistieke praktijken en politieke acties. Hij reikt tot slot illegaliteit en ambiguïteit aan als hefbomen om de activistische artistieke praktijk verder mee te politiseren.

Behalve een oeuvre van een honderdtal opusnummers, liet de blinde Gentse componiste Irène Fuerison (1875-1931) nauwelijks sporen na, zodat ze vandaag de dag – onterecht – totaal onbekend is. Pauline Lebbe ging op zoek naar haar verhaal en reconstrueerde haar biografie.

De 21e eeuw wordt gekenmerkt door een enorme diversificatie van de performance praktijken binnen het New Music Theatre. En daar is nog weinig over geschreven vanuit het perspectief van de acteur-muzikant. Dit artikel focust op Silencio, een gecocreëerd New Music Theatre-stuk voor een acteur-trompettist. Het brengt de interacties in kaart die plaatsvinden tussen de acteur-muzikant en de componist, en het biedt een theoretisch kader voor de ontwikkeling van creatieve processen in multidisciplinaire cocreaties.

Dit artikel neemt de Ghost Trance Music-composities van de Amerikaanse componist Anthony Braxton onder de loep. Het geeft tegelijkertijd een bredere kijk op Braxtons oeuvre als geheel en plaatst enkele kritische kanttekeningen bij de canon van naoorlogse westerse kunstmuziek.

De culturele sector blijft onder druk staan. Veel klassieke muziekorganisaties reageren op dezelfde manier op die situatie. Ze nemen hun toevlucht tot voorspelbaarheid, zowel wat betreft hun organisatiestructuur als hun artistieke output. Deze paper bespreekt het businessmodel van Splendor Amsterdam, dat gerund wordt door kunstenaars. De case brengt de interne architectuur aan het licht van een alternatieve praktijk die erop gericht is de mogelijkheden te ontsluiten van artistieke innovatie in haar meest onbelemmerde vorm.