-
oa Automatische beiaarden: bron voor een historisch geïnformeerde uitvoeringspraktijk?
- Amsterdam University Press
- Source: Carillon and Bell Culture in the Low Countries, Volume 1, Issue 1, jun. 2022, p. 55 - 80
-
- 01 jun. 2022
Samenvatting
Uit onderzoek naar de musiceerpraktijk van beiaardiers in de zeventiende en achttiende eeuw blijkt dat automatische beiaarden een interessante informatiebron vormen voor de uitvoering van zowel het historisch beiaardrepertoire als van historische klaviermuziek in het algemeen.1 Een belangrijke vaststelling was dat ‘versteken’ (bewerkingen voor de beiaardautomaat) heel wat informatie bevatten die relevant is voor de uitvoeringspraktijk van de beiaardier. Concreet werden hiervoor versteken – gemaakt voor de trommelspeelwerken – gespeeld door de beiaardier zelf en geëvalueerd. Dit praktijkgebaseerde onderzoek toonde onder meer aan dat beiaardiers tot het midden van de zeventiende eeuw intavolaties maken van polyfone vocale werken en vervolgens op de beiaard spelen. De achttiende-eeuwse beiaardboeken zijn verzamelingen van bekende melodieën en thema’s uit het brede dans-, lied- en klavierrepertoire. Zij vormen voor beiaardiers het vertrekpunt voor uitvoeringen waarbij zij ex tempore vrij omgaan met versieringen, akkoorden en variaties op de melodie en de bas. In algemene zin toont genoemd onderzoek – binnen de context van de historisch geïnformeerde uitvoering – het profiel van de beiaardier die als musicus vertrouwd is met een breed repertoire dat hij volgens recente ontwikkelingen in de muziek (stijl, genre), kan bewerken en aanpassen, zowel voor de automaat als voor het beiaardspel.