NTT Journal for Theology and the Study of Religion - Volume 67, Issue 4, 2013

Elaborating upon the ‘Groningen Hypothesis’ on the origins of the Qumran community, Gabriele Boccaccini has developed a typology of different ‘Judaisms’ in Early Judaism. After presenting this hypothesis of a distinct ‘Enochic’ Judaism and its relationship to ‘Zadokite’ and ‘Sapiental’ Judaism, this contribution seeks to briefly evaluate the merits and limitations of this approach. More specifically, it points out that texts should be distinguished from socio-religious realities, and maintains that Early Judaism should be understood in terms of an orthopraxy rather than as a normative ideology.

Hans Frei wilde de correlatietheologie van de liberale theologie, die hij verstond als een misplaatste apologetiek, vermijden. Hij maakte daarvoor gebruik van de categorie van ‘realistisch verhaal’, een formele categorie die hem toeliet een narratieve benadering van de theologie te ontwikkelen. Dit artikel evalueert dit concept kritisch. Volgens Frei moet er prioriteit gegeven worden aan het verhaal ook al sluit dit niet uit dat er historische verwijzingen in het verhaal kunnen zitten. Als gevalstudie bestuderen we hoe Frei het verrijzenisverhaal behandelt, en tonen daarbij aan dat Frei’s concepten van ‘realistisch’ en ‘geschiedenis-achtig’ verhaal ook moeten rekening houden met de waarheidsclaim die het verhaal maakt.

In scholarly literature, religion and play are connected in various ways: they are equalised to each other and subjected to each other in opposite and contrary senses. This article aims to bring more clarity about which connections and comparisons of religion and play are possible and plausible and which are not. The point of departure is that religion and play are forms of expression of a human being’s relation to reality. This relation is viewed as transcendental in two senses: a relation in and through which reality transcends the human being and the human being transcends reality. Religion and play express this, religion as the first form of transcendence, play as the second. It is concluded that religion and play can be connected as different expressions of different forms of transcendence.

The usual interpretation of the verb ‘...τρέχοντος...’ assumes that the idea of ‘running’ is derived from the Hellenistic metaphor of foot-races in the stadium, as found elsewhere in the Pauline Letters. It is, of course, quite possible that the original addressees would have understood it this way, but one might ask whether Paul himself was thinking here of runners on the racetrack. One of the issues in the Letter to the Romans is the meaning of the Law in Christian life. It struck me that the poet of the Ode to the Law wrote, ‘I will run in the way of your commandments’ (Ps. 119:32). My intention in this short note is to offer the reader the opportunity to consider whether Paul could have in mind the expression ‘to run’ from this Psalm.

In 1990 publiceerde John Milbank zijn manifesto Theology & Social Theory waarin hij een aantal fundamentele theologische overwegingen presenteert. Het is gericht aan aan theologen en sociale wetenschappers. In zijn boek probeert hij sociale theorievorming vanuit het perspectief van christelijke theologie te interpreteren (en te relativeren) om zo christelijke theologie te herpositioneren in relatie tot andere wetenschappelijke disciplines. Milbank stelt de these op dat sociale theorie eigenlijk theologie is en dat theologie zelf al een sociale theorie te bieden heeft. Uitgaande van deze stelling beargumenteert hij dat de theologie een sociale theorie biedt, waarin een ontologie van de vrede van centraal belang is. Deze bijdrage behandelt de kern van Milbanks vertoog en laat zien hoe het theologen van verschillende disciplines heeft uitgedaagd en nog steeds uitdaagt.