oa [Ziekte, dood en troost in de late middeleeuwen, Illness, Death and Consolation in the Late Middle Ages]

In de laatmiddeleeuwse Nederlanden was het sterftecijfer vergelijkbaar met dat van een hedendaags ontwikkelingsland. Ook aan ziekte weinig kon worden gedaan. Verder was het een punt van zorg wat er na de dood zou gebeuren: de hel, het vagevuur of meteen de hemel. Van Dijk bespreekt hoe de middeleeuwers maatregelen troffen om de overgang van leven naar dood zo goed mogelijk te maken. Het opmerkelijkst is hoe dezen het onontkoombare lijden en sterven tot een zinvolle en dus troostrijke activiteit wisten te transformeren. Lijden en dood maakten het mogelijk Christus te imiteren en net als hij bij te dragen aan de verlossing van de mensheid. Van Dijks bevindingen nuanceren de nog steeds prominente visie van Huizinga, die in laatmiddeleeuwse visies op de dood vooral zelf- en sensatiezucht zag.