FORUM+ - Volume 25, Issue 3, 2018

Nieuwe muziek in Iran is aan een sterke heropleving bezig. Een generatie jonge componisten maakt opnieuw aansluiting met de periode vóór de Iraanse Revolutie en met de Iraanse diaspora. Er is een momentum voor culturele emancipatie en artistieke samenwerking in een globaal kader. Dit artikel geeft een korte historische schets met aandacht voor de breuklijnen, het hedendaagse landschap en de band met België, vanuit het perspectief van het in 2017 gestarte tweejarig onderzoeksproject EMRUZ | VANDAAG: Nieuwe muziek uit Iran en de Iraanse diaspora (Koninklijk Conservatorium Antwerpen). De titel (‘emruz’ is Perzisch voor ‘vandaag’) drukt de intentie uit om het hedendaagse, up-to-date, frisse, levendige, grootstedelijke culturele Iran en zijn diaspora te exploreren en celebreren.New music is making a powerful comeback in Iran. A generation of young composers is reconnecting with the period before the Revolution and the Iranian diaspora. Cultural emancipation and artistic collaboration have built up a momentum that finds worldwide expression. This article provides a brief historical overview and looks at the fault lines, the contemporary scene and the link with Belgium from the point of view of the two-year EMRUZ | VANDAAG research project, subtitled “New Music from Iran and the Iranian Diaspora” (Antwerp Royal Conservatory. The title “Emruz”, which means today, expresses the desire to explore and celebrate the contemporary, up-to-date and lively urban culture of Iran and its diaspora.

Begin 2019 wordt in de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten een onderwijsvernieuwend project opgestart dat het traditionele ateliermodel kritisch moet bevragen. Geïnspireerd door de D.I.Y.-attitude van de historische punkbeweging worden een aantal kunstenaarscollectieven uitgenodigd om met de studenten en docenten horizontaal georganiseerde leergemeenschappen te vormen. Met dit initiatief wil de academie inzicht verwerven in de manier waarop een bijsturing van haar werking (1) kan bijdragen tot een verdere emancipatie van de student en (2) de autonomie en zelfredzaamheid van de jonge kunstenaar bij het uitbouwen en beoefenen van een artistieke praktijk kan versterken.An innovative educational project aimed at interrogating the traditional studio model is due to start in the Royal Academy for Fine Arts in early 2019. Inspired by the DIY ethos of the punk movement a number of art collectives were invited to set up learning communities together with students and teachers. The Academy hopes this initiative will give it insights into the way its functioning can a) contribute to the further emancipation of the student and b) foster the independence and self-sufficiency of the young artist when developing and carrying on an artistic practice.

Het merendeel van het drukwerk dat kunstenaars Nico Dockx en Dennis Tyfus produceren met hun respectievelijke labels Curious en Ultra Eczema komt tot stand via samenwerkingen met andere kunstenaars, schrijvers, muzikanten, architecten en performers. Collega’s uitnodigen, met hen in interactie treden, ideeën uitwisselen en ten slotte ook samen creëren, is een even essentieel als noodzakelijk gegeven binnen hun artistieke praktijk. De persoonlijke relaties die ze hebben met andere kunstenaars vormen hierbij het belangrijkste uitgangspunt. Als uitgevers willen ze zich niet alleen inzetten voor, maar ook communiceren over zowel hun eigen als andermans praktijk, vanuit een onmiddellijk en wederzijds begrip van elkaars werk. Dit alles is gebaseerd op ideeën over vriendschap en commoning, een nieuwe, in de marge gegroeide en op de praktijk gestoelde ideologie binnen de samenleving en binnen de kunsten.Most of the printed material that artists Nico Dockx and Dennis Tyfus produce under their respective Curious and Ultra Eczema imprints comes into being as a result of collaboration with other artists, writers, musicians, architects and performers. Getting together with colleagues, interacting with them, exchanging ideas and finally creating something together, is an element of their artistic practice that is just as essential as it is necessary. The personal relationships they have with other artists is the primary jumping-off point. As publishers they not only want to promote and communicate about their own practice but about that of others as well on the basis of an immediate and mutual understanding of each other’s work. This is based on ideas about friendship and commoning, a new ideology that has grown up in the margins of society and the arts and which is rooted in practice.

In 1999 ontdekte Patrícia Portela in de kelder van haar grootouders een doos vol teksten en ontwerpen van Acácio Nobre (1869-1968), een homo universalis van de Portugese avant-garde uit het begin van de twintigste eeuw. De man lijkt echter samen met zijn briljante ideeën weggegomd te zijn uit de geschiedenisboeken. Door de archiefstukken van Acácio Nobre samen te stellen, brengt Portela het collectieve geheugen van een natie weer tot leven.In 1999 Patrícia Portela was rummaging in her grandparents' cellar when she discovered a chest with texts and designs belonging to Acácio Nobre (1869-1968), a brilliant Portuguese polymath who was an avant-garde figure in the early 20th century. Despite his numerous papers and letters he has slipped into obscurity. Portela uses a compilation culled from the recovered documents to restore Nobre to Portugal’s collective memory.

Er bestaan hardnekkige misverstanden over de Mariae Assumptae-mis uit 1720 van de Antwerpse componist Johannes Adamus Faber. Die werd immers lang beschouwd als de eerste bekende, maar verdwenen klarinetpartituur. Naar aanleiding van de recente opname van deze partituur door Terra Nova Collective onder leiding van Vlad Weverberg geeft Eugeen Schreurs meer context en nuancering bij deze mis.There are many persistent misconceptions about the Mariae Assumptae mass of 1720 composed in Antwerp by Johannes Adamus Faber. Indeed it was long regarded as the first known, albeit lost, score ever written for clarinet. Following the recent recording of this music by Vlad Weverbergh and the Terra Nova Collective, Eugeen Schreurs provides more context and perspective for the mass.