oa Redactioneel

Veertig jaar geleden, in de herfst van 1972, verscheen het allereerste nummer van het Tijdschrift voor Communicatiewetenschap, toen nog Massacommunicatie geheten. Guido Fauconnier (Katholieke Universiteit Leuven), James Stappers (Katholieke Universiteit Nijmegen), Paul Hendriksen (Nederlandse Omroep Stichting) en Eldert Willems (Universiteit van Amsterdam) vormden destijds de redactie. In 1996, jaargang 24 en het jaar dat het tijdschrift zijn huidige titel kreeg, gaf uittredend hoofdredacteur James Stappers aan dat de titelwijziging in de eerste plaats bedoeld was om uitdrukking te geven aan ‘de emancipatie van de Communicatiewetenschap als zelfstandige wetenschappelijke discipline’. Hijzelf zette een stap opzij om plaats te maken voor een nieuwe, Vlaams-Nederlandse redactie. In de loop der jaren had Massacommunicatie immers te zeer een Nederlandse stempel gekregen: halfweg de jaren tachtig kwamen alle redactieleden en bijdragen uit Nederland. De nieuwe redactie bestond vanaf toen uit Jan Kleinnijenhuis (Vrije Universiteit Amsterdam), Peter Neijens (Universiteit van Amsterdam), Leen d’Haenens (Katholieke Universiteit Nijmegen), Keith Roe (Katholieke Universiteit Leuven), Frieda Saeys (Universiteit Gent) en Erwin Seydel (Universiteit Twente Enschede).Inmiddels zijn er weer zestien jaar verstreken. Coen van der Linden (Katholieke Universiteit Nijmegen) en Jan Gutteling (Universiteit Twente) verzorgden in die tijd het redactiesecretariaat en sinds 2009 is Connie de Boer (Universiteit van Amsterdam) de hoofdredacteur. Al die jaren nam Tijdschrift voor Communicatiewetenschap een unieke positie in doordat het een forum bood aan onderzoekers die in het Nederlands over communicatiewetenschappelijke onderwerpen wensten te publiceren. En nog steeds is Tijdschrift voor Communicatiewetenschap springlevend. Maar het moet zich staande weten te houden in een academische wereld die veel belang hecht aan de relatieve impact van zijn publicaties. Intussen heeft Tijdschrift voor Communicatiewetenschap een ISI-impactscore verworven. Dit zou het interessanter maken voor onderzoekers om hun resultaten via Tijdschrift voor Communicatiewetenschap aan collega’s en de buitenwacht kenbaar te maken. Dat is althans één mogelijke redenering. De academische wereld kent ook een trend van verengelsing, en dat kan een argument zijn om in de eerste plaats in het Engels over onderzoeksresultaten te rapporteren. Mede daarom besloot de redactie om een enquête te versturen naar communicatiewetenschappers die werkzaam zijn aan Vlaamse en Nederlandse universiteiten en andere onderzoeksinstellingen. Deze enquête zou het mogelijk maken om de koers voor de komende jaren van het Tijdschrift voor Communicatiewetenschap verder uit te zetten. Bovendien was deze bevraging een uitgesproken kans om, ter gelegenheid van dit jubileumjaar, bij de onderzoekers te polsen hoe zij de toekomst van hun discipline zien.