- Home
- A-Z Publicaties
- Pedagogiek
- Previous Issues
- Volume 42, Issue 3, 2022
Pedagogiek - Volume 42, Issue 3, 2022
Volume 42, Issue 3, 2022
- Artikelen
-
-
-
Lost in translation? Het belang van meer duidelijkheid bij het gebruik van kernbegrippen uit de gehechtheidstheorie in wetenschap en praktijk
SamenvattingDe gehechtheidstheorie heeft een grote invloed gehad op de manier waarop er zowel in de wetenschap als in de praktijk gedacht wordt over de sociale en emotionele ontwikkeling van kinderen. Kernbegrippen die te maken hebben met gehechtheid, zoals “veiligheid”, “sensitiviteit” of “desorganisatie” zijn herkenbaar voor veel mensen. Binnen het gehechtheidsonderzoek wordt echter geen van deze begrippen op dezelfde manier gebruikt als in het dagelijkse taalgebruik. Dit artikel beschrijft de misverstanden die kunnen ontstaan door onduidelijkheden in de terminologie, waarbij onderzoekers uit bijv. de pedagogische wetenschappen en de sociale psychologie, en professionals uit bijv. de (ortho)pedagogiek, de klinische psychologie of de jeugdbescherming vergelijkbare begrippen gebruiken, maar hier niet dezelfde invulling of betekenis aan geven. Dit veroorzaakt misverstanden en staat een effectieve communicatie en samenwerking tussen wetenschap en praktijk in de weg.
Om een betere communicatie te bevorderen, is het belangrijk om meer duidelijkheid te verschaffen over de technische betekenis van begrippen en termen die binnen het gehechtheidsonderzoek gebruikt worden. Om hier een begin mee te maken, is onlangs een Engelstalige begrippenlijst gepubliceerd op de website van de Society for Emotion and Attachment Studies (https://seasinternational.org). In deze paper introduceren wij deze begrippenlijst en de Nederlandse vertaling van deze begrippen. De begrippenlijst is bedoeld als het begin van een naslagwerk voor onderzoekers, clinici en professionals die werken met kennis over gehechtheid. De lijst is een eerste stap richting heldere definities van kernbegrippen met betrekking tot gehechtheid en meer overeenstemming over de betekenis hiervan. Het uiteindelijke doel is meer en betere uitwisseling tussen onderzoek en praktijk op het gebied van gehechtheid.
-
-
-
Claims op de universaliteit van de gehechtheidstheorie. Andere vragen stellen1
Door Judi MesmanSamenvattingIn deze bijdrage geeft de auteur nieuwe richting aan het gehechtheidsonderzoek door het stellen van ‘ongemakkelijke’ vragen over fundamentele, maar vaak bekritiseerde claims van de gehechtheidstheorie. Het doel is deuren te openen voor discussie, innovatief empirisch en theoretisch werk te inspireren en aandacht te vragen voor culturele processen in de vorming van gehechtheidsrelaties.
-
-
-
Negeren of reageren? Het debat over de aanpak van huilende baby’s in historisch perspectief
AbstractFor centuries, a crying baby has been problem number one for parents. Present-day advice can roughly be divided between ignoring, to teach the baby that crying doesn’t pay, and responding promptly, to achieve secure attachment. This contradiction in advice can be traced back to a debate that was started in the 1960s between behaviorist Jack Gewirtz and attachment pioneer Mary Ainsworth and which lasted for decades. This debate, of which Gewirtz’s reaction to the groundbreaking findings of Ainsworth’s Uganda and Baltimore studies was only the beginning, is described and analysed. Ainsworth’s studies have been (partly) replicated several times, but up to today, the findings remain contradictory. Analysing and discussing these findings leads to the conclusion that a one-size-fits-all solution for a crying baby is not likely to exist.
-
-
-
Gehechtheidstheorie in de orthopedagogische praktijk: Nieuwe ontwikkelingen en vertaalslag naar het klinische handelen
AbstractDe gehechtheidstheorie heeft een onmiskenbare impact gehad op de orthopedagogische praktijk. Toch zijn er kritische vragen te stellen over de vertaling van de gehechtheidstheorie naar het klinisch handelen. De gehechtheidstheorie biedt weinig concrete handvaten om dat klinisch handelen te sturen. Recent hebben we een theorie geformuleerd over de ontwikkeling van gehechtheid als een veiligheidsconditioneringsproces (safety conditioning proces). Deze leertheorie over gehechtheid suggereert dat het mogelijk is om de ouder-kindgehechtheidsrelatie te versterken of te herstellen door gebruik te maken van antecedente interventiestrategieën, consequente interventiestrategieën en exposuretherapie. In deze bijdrage wordt de leertheorie over gehechtheid en de vertaling ervan naar het orthopedagogisch handelen verder toegelicht. We illustreren hoe dit leertheoretische model een brug bouwt tussen een systematische en evidence-based hulpverlening en het therapeutisch potentieel van het gehechtheidstheoretisch model.
-
-
-
“Als het gedrag op de voorgrond staat”: De paradox van probleemgedrag in de jeugdhulp
Auteurs: Katharina J. Joosen & Frank C. P. van der HorstAbstract (EN)Within the field of youth care and child protective services, professionals struggle with the number of youths who are being refused for treatment due to the risk of physical aggression. Their complex behaviour problems have often developed from unsafe or neglecting environments, child abuse, or other interpersonal trauma. Still, the fear of unsafety caused by their aggressive behaviour continually stands in the way of treatment of their externalizing symptoms. The current article addresses this paradox by emphasizing the importance of interpreting this behaviour in relation to the underlying causes, such as traumatic experiences and the development of Complex Posttraumatic Stress Disorder. Four elements are discussed in order to break this cycle of rejection and unsafety, namely: (1) co-regulation in the dyadic relationship (2) setting boundaries without rejecting the person, (3) trauma treatment, and (4) professionalisation of youth care professionals.
-